مدرسه علمیه ناصریه؛ اولین مرکز گردشگری اسلامی در کشور

Nāṣiriyyah Seminary: The First Islamic Tourism Center in Iran

مدرسه ناصریه که یک مدرسه تاریخی محسوب می‌شود و مکانی برای تحصیل طلاب بود، امروزه به یک مکان توریستی و گردشگری تبدیل شده است و چند سالی است که به‌طور مداوم برای تبلیغات در جهت آشنا کردن گردشگران خارجی با اسلام و پاسخ گویی به شبهات حتی افراد ایرانی و آشنا کردن طبقات مختلف مردم با فضای بین‌الملل فعالیت می کند.

حوزه علمیه ناصریه؛ اولین مرکز گردشگری اسلامی در کشور

تاریخچه مدرسه گردشگری ناصریه اصفهان

مدرسه ناصریه در ضلع جنوب‌شرقی مسجد امام (جامع عباسی) قرار دارد و در دوره شاه‌عباس اول صفوی و با نقشه‌کشی و مهندسی تحسین‌برانگیز عالم بزرگ شیعی شیخ‌بهایی(ره) احداث ‌شده است.

بعد از آن فراز و نشیب‌هایی را پشت سر می‌گذارد و سرانجام در زمان ناصرالدین‌شاه مورد مرمت جزئی قرار می‌گیرد و به همین مناسبت به نام (ناصریه) و (ناصری) خوانده می‌شود.

این مدرسه تاریخی در دوران پهلوی با بی‌توجهی‌هایی که به آن می‌شود، فرسوده و سرانجام برای طلابی که زمانی در آن تحصیل می‌کردند، بلا استفاده می‌شود؛ اما از دهه گذشته عده‌ای به فکر تغییر کاربری مدرسه می‌افتند.

گروهی از طلاب این مدرسه تصمیم می‌گیرند تا از فرصت حضور گردشگران خارجی استفاده کنند و با طلاب مسلط به زبان‌های بین‌المللی که عالم به مباحث دینی، سیاسی و اجتماعی هستند پاسخ‌گوی پرسش‌های گردشگران باشند.

برای روشن‌شدن کم‌ و کیف فعالیت‌هایی معطوف به آگاه‌سازی گردشگران به گفت‌وگو با حجت الاسلام محمدرضا زمانی، مدیر مدرسه علمیه ناصریه و مسئول دفتر تبلیغ و ارتباطات بین‌الملل معاونت تبلیغ حوزه‌های علمیه استان اصفهان نشستیم.

فعالیت شما از چه موقعی شروع ‌شد و به چه صورت است؟

مدرسه ناصریه که یک مدرسه تاریخی محسوب می‌شود و مکانی برای تحصیل طلاب بود، امروزه به یک مکان توریستی و گردشگری تبدیل شده است؛ به این خاطر که هم گردشگر به مدرسه می‌آمد و امکان استراحت افراد در مسجد نبود و هم فضا کم بود و این مدرسه امکاناتش نسبت به مدارس عادی دیگر کمتر بود.

به این دلیل تقریبا از ۱۳۸۰ تا ۱۳۹۰ فعالیت خود را به‌صورت موقت در ماه‌های مبارک رمضان یا ماه‌های مبارک محرم، ولی به‌صورت دائم و همیشگی از ۱۳۹۰ و ۱۳۹۱ زیر نظر حوزه علمیه اصفهان شروع می‌کند.

محتوای برنامه‌های موقتی از ۱۳۸۰ تا ۱۳۹۰ به چه صورت بود؟

قبلا استادان زبانی بودند که در اصفهان درس زبان می‌خواندند. این افراد کم‌ و بیش تبلیغ می‌کردند؛ ولی بعد فضا که بهتر شد و احساس نیاز بیشتر حس شد، حوزه علمیه‌ اصفهان، به این مدرسه توجه بیشتری نشان داد.

در این مدرسه گردشگری، هم با ایرانی‌ها و هم با خارجی‌ها در جهت تبلیغ اسلام ،گفت و گو می شود و افراد می‌توانند صحبت کنند و مشورت بگیرند و اطلاعات مفیدی را کسب کنند؛ ولی چند سالی است که به‌طور مداوم برای تبلیغات در جهت آشنا کردن گردشگران خارجی با اسلام و پاسخ گویی به شبهات حتی افراد ایرانی که ممکن است در ذهنشان باشد و آشنا کردن طبقات مختلف مردم با فضای بین‌الملل فعالیت می کند.

مخاطب اصلی شما افراد خارجی هستند، نه ایرانی؛ درست است؟

بله، عمده‌ مخاطبان ما خارجی هستند و درکل لازمه‌ کار ما، شناساندن اسلام با افرادی است که اسلام را نمی‌شناسند.

عمده پرسش‌هایی که گردشگران به دنبال پاسخ آن هستند، چیست؟

هنگامی‌که گردشگر وارد ایران می‌شود از قبل یک‌سری پرسش در ذهنش وجود دارد؛ مثلا گردشگری بود که فکر می‌کرد در ایران هر صدمتر به صد متر نیروی انتظامی مستقر است یا گمان می‌کردند در ایران امکاناتی وجود ندارد و مواردی مثل این؛ اما به‌محض ورود به ایران، متوجه وجود امنیت و پیشرفته‌بودن ایرانی‌ها می‌شدند.

طبق آمار ما ۸۰درصد پرسش‌های گردشگران خارجی، پرسش‌هایی غیر از پرسش‌های تاریخی است. در ابتدا، پرسش‌های ملموس و ابتدایی‌تر می‌پرسند؛ برای مثال، چرا نماز بخوانیم؟ اگر نماز بخوانیم به جهنم نمی‌رویم؟ عمدتا ۸۰درصد پرسش‌هایشان سیاسی و اعتقادی است.

در ابتدا بسیاری از مهمانان کشورهای خارجی با ترس قدم جلو می‌گذارند. می‌ترسند سؤال بپرسند و سؤالشان اشتباه باشد. اما درابتدا راهنما برای توریست توضیح می‌دهد که اینجا حوزه است و به‌راحتی و بدون هیچ نگرانی می‌توانند سؤال‌های خود را بپرسند.

می‌توانند درباره اسلام، شراب و هرچه در ذهنشان وجود دارد، بپرسند. پرسش‌های عمده توریست‌ها در ابتدا، درباره‌ خودمان است؛ مثلا می‌پرسند نحوه‌ درس‌خواندن شما به چه صورت است؟ چند سال درس می‌خوانید؟ بعد کم‌کم که فضا برای آن‌ها عادی شد، سؤال‌های سیاسی می‌پرسند.

درباره بهائیت می‌پرسند، در خصوص افکار غلطی که از اسلام در ذهنشان وجود داشت، می‌پرسند. نکته حائزاهمیت این است که راهنما در کار ما دخالت نمی‌کند؛ ما هم در کار راهنما دخالت نمی‌کنیم. راهنما درباره بنا حرف می‌زند؛ اما ما درباره مبنای کار حرف می‌زنیم.

این فعالیت‌ها را با چه اسمی می‌خوانید؟

در کلِ ایران تنها جایی که به‌صورت دائمی و به‌صورت متمرکز در زمینه گردشگری اسلامی کار می‌کند، ما هستیم. در ایران قم را داریم که حرم حضرت معصومه(سلام الله علیها ) است و یک مشهد که حرم امام‌رضا(علیه السلام) است.

گردشگری که به مشهد و قم ( مکان زیارتی) سفر می‌کند، پرسش‌هایش معطوف به امور دینی است و درواقع فضا محدودش می‌کند؛ اما اینجا مدرسه است و در مدرسه، پرسش‌های متفاوتی مطرح است. اگر گردشگر اینجا سؤالی می‌پرسد، جای دیگر امکان پرسیدن همان سؤال نیست.

قبل از این همیشه این کار مناسبتی بوده، ولی الان این کار که در اصفهان است، بنای دائمی دارد. ما برای این کار عنوان اسلامی انتخاب کردیم. ابتدا عنوان تبلیغ اسلامی بود. تبلیغ را حذف کردیم؛ چون خیلی‌ها فکر می‌کردند منظور ما از تبلیغ، مسلمان‌کردن افراد است.

به‌طور ثابت، چند نفر در مدرسه ناصریه مشغول به کار هستند؟

دو نفر زبان‌دان دائمی داریم، دو نفر اسپانیایی‌زبان، سه الی چهار نفر انگلیسی‌زبان،دو نفر چینی و یکی‌دو نفر عربی؛ این‌ها تعداد مبلغ‌هایی است که نیاز داریم.

طلبه‌های حاضر در مدرسه ناصریه به چند زبان روز دنیا مسلط هستند و سخن می‌گویند؟

ما مبلغ‌های مختلفی داریم؛ مثلا آمریکای جنوبی، آمریکایی، فرانسوی و انگلیسی. حداقل همیشه مبلغ زبان فرانسه و انگلیسی داریم؛ حتی اینجا افرادی را داریم که هم به زبان انگلیسی مسلط‌ هستند و هم عربی یا کسانی که هم انگلیسی سخن می‌گویند و هم به زبان فرانسوی مسلط هستند. اگر تعداد توریست‌ها زیاد شود، ماهم تعداد مبلغ‌ها را افزایش می‌دهیم.

چطور گردشگرها را به‌سمت مدرسه جذب می‌کنید و وجه تبلیغات آن به چه صورت است؟

بیشتر راهنماهای گردشگری ایران فعالیت ما را می‌شناسند و تورهای خود را به مسجد می‌آورند؛ یعنی ابتدا بین ما و راهنماها آشنایی به‌وجود می‌آید.
یک‌سری توریست‌ها با پرسش‌هایی که در ذهن خود دارند، به سمت مدرسه علمیه ناصریه کشیده می‌شوند؛ ولی افرادی هستند که به‌واسطه افکار و تبلیغات غلط غربی، تصور تیره‌ و تاری از ایران دارند و اصلا به ایران سفر نمی‌کنند.

الان فعالیت شما منحصر به فعالیت چهره‌به‌چهره است یا طی این رفت‌وآمدهایی که با توریست‌های خارجی داشتید، کم‌کم زمینه‌ تبلیغات بین‌المللی هم برای شما فراهم شده است؟ درکل آیا فعالیتی هم در عرصه‌ بین‌الملل دارید؟

ابتدا در بحث تبلیغات، آن‌ها را به دو دسته تقسیم می‌کنیم: تبلیغ حضوری و تبلیغ مجازی. هرکدام تخصص و ایده‌های خود را نیاز دارند. ما هنگامی که در مدرسه مشغول تبلیغ حضوری هستیم، افرادی هستند که با ایمیل، شبکه‌های مجازی یا هر راه ارتباطی دیگری که توریست مایل باشد، با او ارتباط برقرار می‌کنند؛ ولی این‌گونه نیست که تمرکز خود را کامل بر تبلیغ مجازی گذاشته باشیم.

دوست داشتیم فضایی باشد برای گردشگر که به‌صورت حضوری تشریف بیاورد و سؤال‌هایش را به‌صورت چهره به چهره مطرح کند و جوابی بگیرد. فعالیت در عرصه بین‌الملل، هم نیروی جداگانه و هم امکانات جداگانه و هم برنامه‌ جداگانه می‌خواهد.

پس بگذارید این‌گونه بپرسم: مسافری که به ایران می‌آید، باید با استفاده از تبلیغ متوجه وجود چنین مکانی شود و بداند در اصفهان مدرسه‌ای با این عنوان وجود دارد. پس اگر تبلیغ بین‌المللی ممکن نیست، حداقل ایرانی‌ها باید شما را بشناسند. به نظر شما با این ظرفیت و تلاش، این کار امکان‌پذیر است؟

بله؛ ما باید با هماهنگی میراث این فعالیت را انجام دهیم. این فعالیت هماهنگی با آژانس‌های مسافرتی را می‌طلبد. پیرو تأیید صحبت شما حتی خیلی از طلبه‌ها نیز از وجود چنین مدرسه‌ای اطلاع ندارند. باید میراث بخواهد تغییری ایجاد کرده و کمک کند.

طلاب حاضر در مدرسه تأیید درستی عمل خود را از کجا دریافت می‌کنند؟

در مدرسه تأییدیه عمومی داریم که از حوزه علمیه می‌گیریم تا افراد حتما دوره‌ حوزوی را گذرانده و قانونا مشکلی نداشته باشند. به اینجا که می‌آیند، ما از آن‌ها آزمون می‌گیریم و دوره‌های سه‌ماهه برای افراد برگزار می‌کنیم. آزمون زبان داریم تا متوجه شویم زبانشان در چه سطحی است؟! سطح زبان افراد مبلغ باید حداقل متوسط رو به بالا باشد؛ چون اینجا آموزشگاه زبان نیست و فرد مبلغ باید زبان را از قبل آموزش‌دیده و مشکل شخصی و… نداشته باشد. حداقل باید سطح دو داشته باشد.

چرا افراد مبلغ در مدرسه باید حوزوی باشند؟

چون افراد حاضر در اینجا می‌خواهند با یک طلبه صحبت کنند. می‌خواهند اسلام را ازنظر این افراد بدانند. ممکن است طلبه‌ای اینجا باشد، ولی چون معمم نیست، به صحبت با راهنما بپردازد و کسی سراغ او نرود.

آیا شما چیزی فراتر ازآنچه افراد در حوزه فراگرفته‌اند به آن‌ها آموزش می‌دهید؟

بله؛ افراد بعد از اینکه اینجا می‌آیند، اگر ضعفی داشته باشند، باید رفع شود. ما پرسش‌های متداول را به مبلغان می‌دهیم. هرکسی که در بحث تبلیغ فعالیت می‌کند، باید از کشور هدف خبر داشته باشد؛ چون ممکن است ایرادهایی بگیرند که در کشور خود توریست هم باشد؛ مثلا بحث تورم، بحث انتخابات و… چون بعضی از این توریست‌ها آگاه به کشور خود هستند، ولی به هر دلیلی می‌خواهند کشور ما را به چالش بکشند، واجب است مبلغ ما از مشکلات و نقاط قوت کشور هدف آگاهی داشته باشد.

اینجا سبک سؤال‌پرسیدن و نوع سؤال‌هایی که می‌پرسند، به مبلغان می‌گوییم؛ مثلا منظور او از این پرسش چیز دیگری است و باید متناسب با خودش جواب دهید.

مبلّغ حتی باید با فرهنگ آن کشور آشنا باشد و متناسب با مشکلات و نیازهای آن‌ها پاسخ دهد. باید نیاز کشور هدف را در نظر بگیرد؛حتی نوع کشور و اخلاق کشورِ هدف هم مهم است. شاید انتقادی بشود ولی فرد مبلغ نباید ناراحت شود. باید با صبوری جواب افراد را بدهد. مبلغان ما اخبار سیاسی و اجتماعی کشورهای مختلف را رصد می‌کنند تا از اوضاع روز کشورها خبر داشته باشند و بتوانند به شبهه‌ها پاسخ دهند.

ثمره فعالیتتان را چطور ارزیابی می‌کنید؟

فعالیت ما در این مجموعه ناظر به تغییر عقیده گردشگران نبوده و نیست؛ بلکه تعالی اعتقادات افراد مدنظر ماست، اینکه دست‌کم اصول اسلامی را به‌عنوان یک ایده معقول بپذیرند؛ درحالی‌که پیش ‌از این اصلا قبول نداشتند و پس‌ از این مواجهه، درباره تفکرات پیشینشان در مسائلی مثل حجاب، بهائیت، اعدام و مواردی از این قبیل دچار تردید شوند.

هرساله به‌طور میانگین با چند مسافر و گردشگر گفت‌ و گو می‌کنید؟

حدودا ۳۰ الی ۴۰هزار نفر.

 

 

History of the Nāṣiriyyah Tourism Seminary of Isfahan

The Nāṣiriyyah Seminary, considered a historical institution and once a place for seminary students to study, has today transformed into a tourist and cultural site. For several years now, it has been actively engaged in promoting Islamic awareness among foreign tourists, addressing doubts and misconceptions—even among Iranians—and familiarizing various segments of society with the international context of Islam.

Located in the southeastern section of the Imam Mosque (formerly known as the Shah Mosque or Jāmiʿ ʿAbbāsi), the Nāṣiriyyah Seminary was constructed during the reign of Shah Abbas I of the Safavid dynasty. It was designed and engineered by the great Shia scholar Shaykh Bahāʾī (may God have mercy on him).

Over the centuries, the seminary underwent various ups and downs. Eventually, it was partially restored during the reign of Naser al-Din Shah Qajar, and it was subsequently named “Nāṣiriyyah” in his honor.

During the Pahlavi era, due to governmental neglect, the historical building deteriorated and ceased to function for seminary students. However, starting about a decade ago, a group of scholars began to consider repurposing the building.

Some students of the seminary decided to take advantage of the presence of foreign tourists by engaging them in conversations led by seminarians fluent in international languages and well-versed in religious, political, and social matters, to answer their questions and offer guidance.

To better understand the nature of this awareness-building effort for tourists, we interviewed Hujjat al-Islām Mohammad-Reza Zamani, director of the Nāṣiriyyah Seminary and head of the Office for Promotion and International Relations under the Propagation Department of the Seminary System in Isfahan Province.


When did your activities begin, and how are they structured?

The Nāṣiriyyah Seminary, originally a traditional seminary for clerical education, has turned into a tourist center. This change occurred because tourists were entering the seminary space, and the mosque did not have facilities for resting or hosting long visits. Also, the seminary had fewer resources than other institutions.

From around 2001 to 2011 (1380 to 1390 SH), activities were held on a temporary basis, mainly during the holy months of Ramadan and Muharram. But from 2011 onward, the operations became permanent and came under the supervision of the Isfahan Seminary.


What kind of activities took place between 2001 and 2011?

At first, some language teachers who were studying in Isfahan occasionally engaged in Islamic propagation. But as the environment improved and the need became more apparent, the Isfahan seminary began paying more attention to the Nāṣiriyyah School.

In this Islamic tourism seminary, both Iranians and foreigners are engaged in discussions about Islam. Visitors are able to ask questions, receive consultations, and gain valuable information. For the past several years, there has been consistent effort to educate foreign tourists about Islam, respond to both religious and social misconceptions, and introduce people to global discourse.


Are your main visitors foreigners rather than Iranians?

Yes, the majority of our audience is foreign, and the essence of our work is to introduce Islam to those who are unfamiliar with it.


What are the main questions tourists tend to ask?

When tourists arrive in Iran, they already have certain questions in mind. Some believe, for instance, that there’s a police checkpoint every 100 meters or that Iran lacks basic infrastructure. But upon arrival, they quickly realize that the country is safe and quite advanced.

Based on our data, 80% of tourist questions are not historical in nature. At first, they ask very basic and tangible questions like: Why do Muslims pray? If I pray, will I be saved from Hell? Most of the inquiries—around 80%—are political and theological.

Initially, many foreign guests are hesitant and even scared to ask questions. But we assure them that this is a seminary and they are free to ask anything without fear. They’re even welcome to ask about alcohol or any subject on their mind.

Common initial questions include: What is your curriculum like? How many years do you study? As the conversation progresses and the atmosphere becomes more relaxed, they move on to more complex political or theological topics.

They ask about the Baháʼí faith, or question misconceptions they’ve held about Islam. A critical point is that tour guides do not interfere with our work, and vice versa. The guide explains the architecture and history of the building, while we discuss the ideology and philosophy.


What do you call this type of work?

We are the only center in Iran that consistently and specifically focuses on Islamic tourism. Of course, there are other major religious sites like the shrine of Lady Fatimah Maʿsūmah in Qom and the shrine of Imam Riḍā in Mashhad, where the space naturally leads to religious discussions.

But here, in a seminary, the environment allows for broader and more diverse conversations. If a tourist asks a particular question here, they likely couldn’t ask it anywhere else.

Previously, this kind of work was occasional, but now it is ongoing and permanent. Initially, we called it “Islamic Propagation,” but we later dropped the word “propagation” because it created the impression that we were trying to convert people to Islam.


How many people are actively working at the Nāṣiriyyah Seminary?

We have:

  • Two full-time multilingual staff

  • Two Spanish speakers

  • Three or four English speakers

  • Two Chinese speakers

  • One or two Arabic speakers

These are the number of missionaries (daʿis) we currently need.


How many languages are spoken by students at the seminary?

We have missionaries from South America, the U.S., France, and England. We always have staff fluent in French and English. Some are fluent in both Arabic and English, or English and French. If the number of tourists increases, we also increase the number of missionaries.


How do you attract tourists to the seminary, and what’s the advertising strategy?

Most Iranian tour guides are familiar with our activities and include this seminary as part of their mosque tours. So, an initial connection with the guides is essential.

Some tourists are drawn here simply because of their own curiosity. But there are others who, due to negative propaganda and stereotypes, don’t even consider traveling to Iran.


Do you engage in any international outreach, or is your work strictly in-person?

We categorize our work into two types: in-person and online outreach. Each requires its own tools and expertise.

While we do maintain email and social media connections with some tourists after their visits, our primary focus remains on face-to-face interaction, as it provides a more personal and effective experience.

International outreach requires separate resources, staff, and planning.


So ideally, tourists should learn about this seminary before visiting Iran?

Yes. This requires collaboration with the Cultural Heritage Organization and travel agencies. Even many seminary students are unaware of this center. Institutional support is necessary for broader outreach.


How do you ensure the credibility of the seminary students who interact with tourists?

We have general approval from the Isfahan Seminary to ensure that all participants have completed official seminary training. We also test their language proficiency and conduct quarterly training programs. This is not a language school—participants must already have an intermediate-to-advanced language level.


Why must the missionaries be seminary-trained?

Because tourists want to speak directly with a cleric. They want to hear about Islam from someone inside the tradition. If a seminarian isn’t dressed in clerical garb, tourists often don’t approach them, mistaking them for regular guides.


Do you provide additional training beyond what students learn in the seminary?

Yes. We identify and address any weaknesses. We provide a list of frequently asked questions. Every missionary must also be familiar with the culture, concerns, and political context of the target countries, because some tourists intentionally challenge our views.

Missionaries are taught how to interpret and respond appropriately to layered or misleading questions.

They must understand the culture of the tourist’s home country and tailor responses to that context—while maintaining patience, even in the face of criticism. They also stay up to date on global political and social developments to answer accurately.


How do you evaluate the results of your activities?

Our goal is not to convert tourists, but to help them recognize Islamic values as rational ideas. Many visitors walk away questioning their previously held beliefs—about things like hijab, the Baháʼí faith, or capital punishment.


On average, how many tourists do you interact with annually?

Approximately 30,000 to 40,000 people each year.